Przełom sierpnia i września zainspirował mnie do nieco przewrotnych przemyśleń. Jak już wiecie, niedawno uczestniczyliśmy w Festiwalu Koni Arabskich Al Khalediah. Było to nie tylko niezwykłe przeżycie estetyczne ale również doznanie na szerszym gruncie humanistycznym. Człowiek i utemperowany żywioł zawarty w niezwykle urodziwym zwierzęciu. Współdziałanie, wzajemny szacunek i ogrom wykonanej pracy. Ewidentna pasja, duch i emocje. Po prostu same superlatywy. Kilkanaście dni później staliśmy się mimowolnymi obserwatorami przygotowań do gali finałowej topowego konkursu modelek. W przestrzeni ekskluzywnego hotelu przemykały ładne smukłe dziewczyny, z buźkami ziejącymi pustką, wypaleniem. Wykreowane przez przemysł modelingowy organiczne wieszaki. Z zażenowanie przyglądaliśmy się formie komunikacji ekipy organizatorów, fotografów z grupą wychudzony nastolatek.- bezimiennych, bladych cieni. „Niech podejdzie teraz to spod słupa”, „ta w futrze może już odejść”, „niech zmieni wyraz twarzy” -...